Δύο ημέρες πριν από τη μέρα του γάμου, που παλιότερα ήταν πάντα η Κυριακή (σήμερα γίνονται γάμοι και άλλες μέρες) έφτιαχναν τα κουλούρια του γάμου: το νυφόψωμο, τα κουλούρια για τους κουμπάρους, για τον Πόστο, για τα Κανίσκια, για τη λαγήνα (την κανάτα) με το κρασί, για τους καλεσμένους. Μαζευόταν όλες οι γυναίκες του χωριού να βοηθήσουν στο ζύμωμα. Αφού έφτιαχναν τη ζύμη και την ζύμωναν, την έπλαθαν στη συνέχεια, σε σχήμα κουλουριών, μεγάλων ή μικρότερων. Ταυτόχρονα άλλες γυναίκες έπαιρναν θέση σε μικρά τραπέζια και με τα σύνεργα τους (καλάμι, μασούρι, ψαλιδάκι, τσιμπίδι, χτένι ψιλό) άρχιζαν να φτιάχνουν τα «ξόμπλια» με τα οποία θα στολίσουν τα κουλούρια. Εκεί είναι που έβαζαν όλο το μεράκι και τη φαντασία τους και συναγωνίζονται ποια θα φτιάξει το καλύτερο. Στα ξόμπλια κυριαρχούν τα πουλιά, τα τριαντάφυλλα, οι σαύρες, τα κομπολόγια, τα σταφύλια με τα φύλλα και οι λεγόμενες δεσές.
|
|
Πηγή:(έντυπο υλικό: Ανώγεια η γη του μύθου και του ονείρου, σελ 101)
Η καταχώρηση βρίσκεται στην κατηγορία Γλυκές τοπικές Γεύσεις.
Μπορείτε να μείνετε ενημερωμένοι μέσω RSS 2.0 feed.
Tags: γλυκές τοπικές γεύσεις, κουλούρια, κρητικός γάμος
Both comments and pings are currently closed.